0 دیدگاه

با سلام


ممنونم که اینهمه صبورانه و سریع پاسخ میدهید.برایم دعا کنید.بدیده ی منت ، من راهنمایی شما را بکار خواهم بست و ذهنم را درگیر زندگی خودم میکنم تا متکی به من و ترحم من نباشد. او را هم به خدا میسپارم.خواستم تشکر صمیمانه ام را پذیرا باشید.و اینکه تا چه حد باید او را تحت حمایت عاطفی قرار دهیم؟ تنها تلفنی جویای احوال او شدن کافی است؟


ببخشید بخدا  تحت تنشهایی که ظرف این مدت قرار داشتم بقدری تمرکز و تصمیمم را مختل ساخته است که قادر به هیچ کاری نیستم.


ممنون باز هم ممنون


سربلند وپاینده باشید


(ش.م)

دیدگاهتان را بنویسید